Instalacje wytwarzające energię słoneczną (CSP) wykorzystują skoncentrowane promieniowanie słoneczne jako wysokotemperaturowe źródło energii do wytwarzania energii elektrycznej. Skrętka solarna jest urządzeniem do koncentracji reflektorów słonecznych w kierunku słońca. Łożyska stosowane są w punktach obrotu, zarówno do podtrzymywania konstrukcji w rynnie parabolicznej, jak i do obracania lusterek na heliostatach (kolorowa wieża).
Zespół łożyskowy w przemyśle
Łożyska kompozytowe mogą być stosowane w rynnie parabolicznej i wieży słonecznej do obracania lusterek. Mogą wytrzymać obciążenia w zastosowaniach CSP, są odporne na warunki atmosferyczne i korozję, a także oferują niskie i stałe tarcie (brak efektu stick-slip) w całym cyklu życia mechanizmu.
Sprzęt budowlany Od koparek po proste ładowarki, urządzenia do budowy pojazdów terenowych wykorzystują jako główne źródło ruchu hydrauliczne układy przenoszenia napędu. Pompy tłokowe hydrauliczne, mechaniczne urządzenia służące do przekształcania energii mechanicznej w energię hydrauliczną, są zazwyczaj stosowane w urządzeniach budowlanych stosowanych w pojazdach terenowych i napędzanych silnikiem elektrycznym lub silnikiem spalinowym. O łożyskach przegubowych poczytasz więcej na: Łożyska, ściągacze do łożysk Białystok- Sklep Łożyska „Serwisowa”.
Zespół łożyskowy a system śledzenia promieniowania słonecznego
Łożyska są montowane na wale pompy tłokowej, która przenosi moment napędowy na blok cylindrów. Rolą łożyska jest zapewnienie płynnego ruchu i zmniejszenie zużycia energii. Samosmarująca się warstwa PTFE łożysk kompozytowych zapewnia stałe, niskie tarcie w mechanizmach pompowych przy minimalnym zużyciu energii i ograniczonych wymaganiach konserwacyjnych.
Łożysko kulkowe jest to rodzaj łożyska tocznego wykorzystującego kule do utrzymania odstępu między pierścieniami łożyska.
Celem łożyska kulkowego jest zmniejszenie tarcia obrotowego oraz obciążeń promieniowych i osiowych. Uzyskuje się to dzięki zastosowaniu co najmniej trzech wyścigów, które zatrzymują piłki i przenoszą ładunki przez piłki. W większości zastosowań, jedna bieżnia jest nieruchoma, a druga dołączana do zespołu obrotowego (np. piasty lub wału). Ponieważ jeden z łożysk obraca się, kulki również się obracają. Ponieważ kule się obracają mają one znacznie niższy współczynnik tarcia niż dwie płaskie powierzchnie ślizgowe.
Łożyska kulkowe mają zwykle mniejszą nośność w stosunku do swoich rozmiarów niż inne rodzaje łożysk tocznych ze względu na mniejszą powierzchnię styku między kulkami i wyścigami. Mogą one jednak tolerować pewne odchylenia wewnętrznych i zewnętrznych wyścigów.
Chociaż łożyska zostały opracowane od czasów starożytnych, pierwszy współczesny zarejestrowany patent na łożyska kulkowe został przyznany Philipowi Vaughanowi, walijskiemu wynalazcy i mistrzowi żelaza, który w 1794 r. stworzył pierwszy projekt łożyska kulkowego w Carmarthen. Był to pierwszy nowoczesny projekt łożyska kulkowego, z kulką biegnącą wzdłuż rowka w montażu osi.
Jules Suriray, paryski mechanik rowerowy, w 1869 roku zaprojektował pierwsze radialne łożysko kulkowe w stylu radialnym, które następnie zostało zamontowane w listopadzie 1869 roku na zwycięskim rowerze Jamesa Moore’ a w pierwszym na świecie wyścigu rowerowym Paryż-Rouen.